Meneer Soenen zet in zijn klas een praatstoel. Wie gepest wordt, moet erop gaan zitten en vertellen wat er aan de hand is. Maar Willem wil niet klikken. Want dan wordt alles nog erger. Roxy en zijn vrienden zijn tot alles in staat: een fiets in het kanaal gooien, een goudvis doodsteken… Willem laat zich echter niet doen en gooit het zakmes van Roxy in het toilet. Zijn gevoelens voor Alexia doen hem de pesterijen wat vergeten. Als Roxy ontdekt dat zijn zakmes weg is, besluit hij om de dader te straffen…
Beklemmend boek over pesten en zwijgen en over het gevaar van deze combinatie.
Fragment
Vier handen grijpen, trekken me achteruit, smijten me op de grond. Bovenop de ruwe stenen naast het schroot. Ik voel een stekende pijn in mijn rug.
“We wisten wel dat we je hier zouden vinden, Willempie!”
Hoezo? Ze kennen mijn geliefkoosde plek. Hebben ze me al die tijd bespioneerd?
Grijnzend staan Michaël en Kevin, Roxy’s spitsbroeders, naast mij, elk aan een kant. Met hun zware legerbottines drukken ze mijn armen op de grond.
“Snap je waarom we hier zijn, mietje?”
Het is Michaël die het woord voert. Hij bijt op een stuk kauwgom zonder dat de grijns ook maar één seconde van zijn mondhoeken wijkt.
“Die fiets van Roxy… dat konden wij toch zo niet laten… Duizend euro heeft die gekost. En jij durft daar met je poten aan te komen! Lomperik! Jij gaat dat toch nooit meer doen, hé?”
Ik schud hevig mijn hoofd.
“Meen je het echt? Wat kunnen we doen zodat je het niet meer vergeet?”
Michaël slaat zijn ogen ten hemel, doet alsof ie nadenkt, blijft kauwen.
“Je boekentas leegkieperen? Te kinderachtig, dat deden we vroeger al, lang geleden!”
Grijns, grijns.
“Je jasje scheuren, je gezichtje kleuren? Is ook al gebeurd! Heb jij misschien een idee, Kevin?”
Kevin zegt niets. Zoals altijd, de meeloper. Maar hij drukt wèl zijn legerbottine nog wat dieper in mijn arm.
In de pers
Een aangrijpend boek
Een aangrijpend boek met prima dialogen dat heel geraffineerd is geschreven: de eerste hoofdstukken werpen allerlei vragen op, je verbaast je dat het zo ver is gekomen en geleidelijk aan wordt de situatie steeds grimmiger. Gelukkig is er een happy end. Dit boek met een onderwerp dat helaas op veel scholen nog altijd actueel is, zal veel jeugdige lezers aanspreken.
Een boek waar je als lezer stil van wordt.
Ik zwijg. Een goed gekozen titel voor een boek waar je als lezer stil van wordt. Het aangrijpende verhaal is wreed en toch niet onrealistisch geschetst. Een boek met een zwaar en herkenbaar thema voor jongeren. Hoewel het verhaal zich afspeelt tussen 13 à 14 jarigen, kunnen door het makkelijk taalgebruik, de lengte van het boek en het lettertype ook jongere kinderen dit boek lezen. Word je wel eens gepest of pest je zelf graag? Of lees je graag verhalen met een hoog realistisch gehalte? Dan moet je dit boek beslist eens lezen!
Colofon
- Illustrator: Stijn Felix
- Aantal bladzijden: 88
- Formaat: 15x21,5
- Nur: 200
- Leeftijd: 12 - 14
- ISBN 10: 90-5838-181-1
- Verschenen: 2003
- Prijs: 11,95